تاریخچه سنگ درمانی

Gem Therapy یا علم سنگ درمانی،پیشینه هزاران ساله دارد و از دیر باز در شمار شیوه های درمان های طبیعی بوده است.

کتیبه های سومری و متون علوم بودایی هند باستان،قدیمی ترین گزارش ها در مورد خواص درمانی گوهرهاست،که به هزاره چهارم پیش از میلاد باز میگردد،طب سنتی هند(آیورودا)،درباره تهیه پودر،خمیر و الگزیر(مخلوط حاوی الکل)با سنگ های شفابخش،دستور های دقیق دارد.متون و دستور های این طب تا به امروز حفظ شده است و پزشکان در سراسر دنیا و بخصوص در آمریکا،اروپا و هند آن ها را بکار میگیرند.

درمانگران در چین باستان نیز از خواص ارتعاشی سنگ ها آگاه بوده اند.کتاب امپراطور زرد حدود پنج هزار سال قبل نوشته و گرد آوری (چی یو)توضیحات فراوانی در مورد گوهر ها و تاثیر آن ها دربدن دارد.

ارسطو فیلسوف مشهور یونانی و دیگر دانشمندان آن دیار از قدرت ویژه سنگ های شفابخش سخن گفته اند.رومیان نیز تحت تاثیر آموزه های یونان و سایر تمدن های باستانی،همواره از سنگ های شفابخش استفاده میکردند.

زن درمانگری به نام (هیلد گارد)در قرن دوازدهم میلادی در کتاب معروف خود به نام (فیزیکا)توضیح گسترده ای درباره خواص درمانی سنگ های نیمه قیمتی نوشته است.هیلدگارد برای درمان بیماران خود،سنگ های خاص را بر روی نقاطی از بدن قرار میداد و یا آن ها را یک شبانه روز در ظرف آب نگاه میداشته و از آن به بیمار مینوشاند.

(پاراسلسوس)پرآوازه ترین پزشک اروپا در دوران رنسانس،در مورد ویژگی های شفابخش سنگ ها و مواد معدنی و ارتباط این خواص  با ساختمان فیزیکی و فرمول شیمیایی آن ها بررسی و مطالعه کرده است.او نتیجه گرفت که از سنگهای ساییده شده و یا خرد شده نه تنها برای درمان علایم بیماری ها،بلکه برای علاج دلایل عمیق بیماری هم میتوان استفاده کرد.دانشمندان ایرانی پس از اسلام نیز توجه و عنایت ویژه ایی به گوهر ها و سنگ های شفا بخش داشته و کتب و رساله های بسیاری در این فن تالسف کرده اند.جناب آقای ایرج افشار در مقدمه کتاب (جواهر نامه)نظامی به 39اثر نوشته شده،اعم از خطی و مطبوع که توسط دانشمندان جهان اسلام در باب معرفی سنگ ها و جواهرات و خواص آنها نگاشته شده اشاره کرده است.از این میان،میتوان به کتاب های (منافع الاحجار)نوشته عطارد بن محمد(م206ه ق)(خواص الاحجار)نوشته حنین بن اسحاق(م261ه ق)(الجواهر و صفتها)نوشته یحیی بن ماسویه(م243ه ق)و (القانون فی الطب)بخش سنگ ها نوشته ابوعلی سینا اشاره کرد.

شاید بتوان گفت که پرارزش ترین و مهم ترین کتب گوهر شناسی ایران،کتاب(الجماهر فی معرفه الجواهر)نوشته ابوریحان بیرونی به زبان عربی و رساله (تنسوخ نامه ایلخانی)نوشته خواجه نصیر الدین طوسی به زبان فارسی است که به امر هلاکو خان توسط خواجه نصیر الدین طوسی به رشته تحریر درآمده است و شامل منافع و خواص و صفات گوهر ها و سنگ های بیش بهاست.

منابع:موحد ابطحی سنگ ها و خواص اعجاب انگیز